Acerca de

Ποιοι είναι οι Πλειάδιοι και ήταν η Λεμουρία στη Χαβάη;

Ποιοι είναι οι Πλειάδιοι; Και ήταν η Λεμουρία στη Χαβάη;

Πολλοί αναρωτιούνται εάν η σύγχρονη Χαβάη (συγκεκριμένα Kauai) είναι η αρχική τοποθεσία της Λεμουρίας, η εικαζόμενη τοποθεσία από όπου ξεκίνησε η ανθρωπότητα. Αυτή η θεωρία έχει συζητηθεί από καιρό σε πολλούς κύκλους και σε πολλά μεταφυσικά βιβλία και διδασκαλίες πνευματικών φιλοσόφων. Σύμφωνα με τα βιβλία του Κρύων με διοχετευμένες γραφές, εξερευνούμε τους Πλειάδειους και τον ρόλο τους στην αρχή της ανθρωπότητας, ποιοι είναι και από πού κατάγονται.

​

Λήψη από το βιβλίο The Kryon Twelve – The Twelve Layers of DNA – Σελίδες 54-67:
Στη μεταφυσική, υπάρχουν συχνά πολύ εντυπωσιακές και απίστευτες προϋποθέσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν είστε νέοι σε αυτό. Όσοι είναι σε αυτό πολύ καιρό δεν πτοούνται. Αλλά μερικά από τα χαρακτηριστικά του τρόπου με τον οποίο ξεκίνησε η ανθρωπότητα είναι δύσκολο να πιστέψουμε, καθώς δεν υπάρχει πραγματικά καμία επιστήμη για να το υποστηρίξει.

Στη σελίδα 258 αυτού του βιβλίου, παρουσιάζω ένα κανάλι με τίτλο, «Η ιστορία του DNA και η ανθρώπινη φυλή». Εάν φτάσετε τόσο μακριά, τότε όλες οι πληροφορίες σε αυτό το κεφάλαιο δέκατο τέταρτο θα αποκαλυφθούν ήδη. Αλλά ήθελα να το ακούσετε απευθείας από τον Kryon, καθώς και σε αυτό το προσωπικό άρθρο, ώστε να έχετε μια καλύτερη ιδέα για το τι μας είπε ο Kryon.

​

Αυτό που θα συζητήσω στη συνέχεια έχει ελάχιστη ή καθόλου επιστημονική βάση, αλλά περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη έχουν μια χαρά με την αλληγορία του Αδάμ και της Εύας. Αυτό, φυσικά, έχει ακόμη λιγότερη επιστήμη πίσω του, αλλά είναι εντάξει, καθώς είναι η βασική μυθολογία που βρίσκουμε στη Βίβλο (που γράφτηκε από τους ανθρώπους, θυμάστε;).

Είναι ενδιαφέρον ότι θα κάνουμε πολέμους για αυτή τη μυθολογία και θα την «πάρουμε στην τράπεζα», όπως λένε. Αλλά αφήστε κάποιον σαν εμένα, για παράδειγμα, να μιλήσει για κάτι άλλο που μπορεί να είχε συμβεί και όσοι βρίσκονται στα διάφορα θρησκευτικά κουτιά το βρίσκουν εντελώς απίστευτο. Θα χτυπήσουν το τραπέζι και θα φωνάξουν και θα πουν, «Τι συμβαίνει; Η Βίβλος μας λέει ξεκάθαρα τι συνέβη!».

Οπότε σκέφτομαι τη δήλωση χωρίς αγώνα. (Το σύστημα πεποιθήσεών μου δεν είναι ευαγγελικό και προσκαλεί ένα μέρος για όλη την πνευματική σκέψη.) Αλλά μέσα μου θέλει τόσο πολύ να πει: «Εντάξει, μπορείς να κρατήσεις την ιστορία του φιδιού που μιλάει. Λυπάμαι, δεν ξέρω τι με συνέβη».

​

Οι εξελικτικές πληροφορίες αλλάζουν συνεχώς. Κάποτε σκεφτήκαμε ότι το Grand Canyon χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί. Τώρα, δεν είμαστε σίγουροι. Θα μπορούσε να ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες! Η ίδια η γεωλογία αλλάζει σε μεγάλο βαθμό, και μαζί της, πολλές από τις ανθρωπολογικές πεποιθήσεις αμφισβητούνται επίσης. Ας το πούμε λοιπόν – εδώ είναι κάτι που κανείς δεν σκέφτεται ποτέ:

Υπάρχει μόνο ένα είδος ανθρώπου στον πλανήτη

​

"Τι?" θα πουν κάποιοι. «Υπάρχουν πολλά είδη!» Όχι πραγματικά. Υπάρχουν πολλά χρώματα και μεγέθη, αλλά μόνο ένα είδος. Πήγες στο ζωολογικό κήπο πρόσφατα και κοίταξε τα άλλα θηλαστικά; Τι γίνεται με αυτούς που μοιάζουν ακόμη και με εμάς; Υπάρχουν φαινομενικά δεκάδες είδη πιθήκων – μεγέθη, χρώμα μαλλιών, σχήμα, με και χωρίς ουρές κ.λπ. Αν κοιτάξετε σχεδόν όλα τα άλλα ζώα στον πλανήτη, υπάρχουν πολλοί «τύποι», αλλά οι άνθρωποι έχουν μόνο έναν τύπο – αυτόν που κοιτάς στον καθρέφτη.

​

Κανείς δεν το σκέφτεται αυτό μιας και είναι τόσο συνηθισμένο που δεν φαίνεται και δεν το μυαλό. Αλλά είναι πραγματικά αντίθετο με την όλη μέθοδο της εξέλιξης της Γης. Σκέψου το. Πώς γίνεται να έχουμε μόνο έναν Ανθρώπινο τύπο όταν η εξέλιξη δημιουργεί φυσικά πολλούς τύπους; Τα ζώα γύρω μας το δείχνουν, ωστόσο δεν ταιριάζουμε καθόλου σε αυτό το εξελικτικό καλούπι. Πώς θα μπορούσε αυτό να είναι?

​

Ο Κρύων έχει δώσει πολλές φορές την απάντηση και ξεκίνησε το 1990 περίπου λέγοντάς μας για τη «σπορά του ανθρώπινου DNA» με πνευματικές ιδιότητες από μακριά. Είναι η ιστορία της Πλειάδειας σύνδεσης και η αρχή της Λεμουρίας. Η δήλωση του Κρύων είναι η εξής: «Μην επιστρέψετε στην ιστορία για 100.000 χρόνια περισσότερο για να βρείτε Ανθρώπους που να είναι σαν εσάς». Οι ανθρωπολόγοι μας λένε ότι οι Άνθρωποι ήταν σε ανάπτυξη πολύ πριν από αυτό, οπότε για τι μιλάει ο Κρύων; Πρόκειται για μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη υπόθεση σύμφωνα με την οποία το Ανθρώπινο DNA μας έχει αλλάξει από άτομα από ένα άλλο αστρικό σύστημα πριν από περίπου 100.000 χρόνια. (Παρακαλώ μην αφήνετε κάτω το βιβλίο ακόμα. Περιμένετε τουλάχιστον μέχρι το τέλος αυτής της ενότητας.)

​

Ο Κρύων μας είπε ότι όντα από έναν άλλο κόσμο, που μοιάζουν πολύ με εμάς, ήρθαν σε αυτόν τον πλανήτη σε μια περίοδο πολλών ετών και κυριολεκτικά παρενέβησαν (κατάλληλα) στην κανονική Ανθρώπινη εξέλιξη. Μας έδωσαν τα στρώματα του DNA που τώρα βλέπουμε ως πνευματικά. Έδωσαν τη δυνατότητα σε ολόκληρη τη φυλή μας να είναι μέρος του πνευματικού σχεδίου του Σύμπαντος και μας επέτρεψαν να γίνουμε «κομμάτια του Θεού». Αν το πεις αυτό σε άλλους ανθρώπους που δεν είναι μεταφυσικοί, θα τρέξουν από την άλλη. Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας είναι κατά κάποιο τρόπο πολύ πιο αποδεκτή! Το μήλο, το φίδι, ο κήπος του Θεού, ο διάβολος, η ανθρώπινη αθωότητα είναι όλα μια πολύ πιο πιστευτή ιστορία από κάτι που έχει να κάνει με ETs. (Φαίνεται ότι μια ιστορία διαβόλου κερδίζει πάντα μια ιστορία ET.)

​

Αυτή η Πλειάδικη ιστορία δεν ανήκει στον Κρύωνα. Στην πραγματικότητα, ήταν μαζί μας για πολύ καιρό σε άλλους πολιτισμούς, και ίσως από την αρχή. Αλλά στη μεταφυσική, λέγεται και επαναλαμβάνεται από συγγραφείς και καναλάρχες από τότε που γεννήθηκα. Μαζί με αυτό, φυσικά, έρχονται όσοι θέλουν να μεταφέρουν αυτήν την όμορφη ιστορία κατευθείαν στο δράμα – πόλεμοι μεταξύ κόσμων, αμφιλεγόμενα σενάρια «κατάληψης της Γης» και μια ομάδα ανθρώπων σαύρας («Lizzies») που κρύβονται κάτω από το δέρμα μας.

Το γνωρίζω αυτό γιατί είχα την τιμητική διάκριση να με αποκαλούν «Lizzie» σε ένα δημόσιο φόρουμ. Μου, αυτή ήταν μια τόσο περήφανη μέρα στη ζωή μου (αναστεναγμός). Αυτό, παρεμπιπτόντως, είναι τόσο κοινό με σχεδόν οτιδήποτε εσωτερικό που διστάζω ακόμη και να το σχολιάσω. Είναι αυτό που κάνει η ανθρώπινη φύση, και σε πολλούς αρέσει να φοβούνται και να περιστρέφονται γύρω από το δράμα όλων.

Οι συνωμοτικές ενέργειες είναι πολύ, πολύ πιο εύκολο να εκδηλωθούν από εκείνες όπου θα έπρεπε πραγματικά να ψάξουμε μέσα μας και να βρούμε την αλήθεια. Αποτελούν τον απόλυτο περισπασμό από την ωρίμανση. Η εμπειρία μου με το «Lizzie branding» ήταν πραγματικά πολύ ήπια σε σύγκριση με την τρίμηνη καμπάνια μιας γυναίκας στο Tucson που με χαρακτήρισε το «Κακό του Αιώνα» πριν από περίπου 15 χρόνια. Οπότε ήταν ήπιο και κάπως χαριτωμένο.

​

Ας δούμε κάποια συγχρονικότητα

​

Κάθισα σε κύκλο με τον πρεσβύτερο της Χαβάης «Παππού» Hale Makua το 1990 στο νησί Kauai στα νησιά της Χαβάης. Οι Χαβανοί, όπως και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, περνούν την ιστορία τους προφορικά μέσω των νεαρών ανδρών της φυλής. Τους λένε τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά από τη στιγμή που είναι σε θέση να κατανοήσουν, και βασίζονται σε αυτή τη μέθοδο για να βεβαιωθούν ότι η ιστορία τους είναι σωστά γνωστή και ότι θα συνεχίσει να μεταδίδεται με ακρίβεια. Υπάρχουν βασικά δύο λόγοι για να μην το τοποθετήσετε σε κάποιο είδος γραπτού αρχείου:

(1) Δεν ήταν όλες οι φυλές εγγράμματες όταν ξεκίνησε αυτή η μέθοδος, και

(2) Για να το κρατήσουμε μακριά από όσους δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να ακούσουν αυτές τις ιερές πληροφορίες (αυτούς που δεν εμπιστεύονται, όπως εμείς).

​

Ο Makua ήταν ένας σύγχρονος άνθρωπος, έχοντας υπηρετήσει ως πεζοναύτης στο Βιετνάμ. Αλλά ήταν επίσης προορισμένος να είναι πνευματικός ηγέτης για τον λαό του στη Χαβάη και πολλοί στράφηκαν σε αυτόν για σοφία. Διατηρώντας την παράδοση, δίδαξε στους νεαρούς άντρες της Χαβάης για την πολυνησιακή ιστορία τους. Το επίκεντρο, παρεμπιπτόντως, είναι πάντα στους προγόνους. Η παρουσία μου σε έναν εξωτερικό κύκλο μη-Χαβάης ήταν ένα δώρο από τον Makua, και μια δήλωση ότι ήθελε πραγματικά οι άλλοι με παρόμοια συνείδηση να αρχίσουν να γνωρίζουν τι ήξερε. Οι αγνοί κάτοικοι της Χαβάης αντιμετωπίζουν μια πρόκληση που πολλοί από τους αυτόχθονες βλέπουν επίσης. ο σύγχρονος κόσμος αρχίζει να εξοντώνει πολλούς από τη φυλή.

Η αγνότητα της φυλής κόβεται από τις επιγαμίες και η σύγχρονη κουλτούρα παρασύρει αυτούς τους νεαρούς άνδρες της φυλής σε δουλειές που πληρώνουν περισσότερα, αντί να μένουν στις περιοχές των φυλών. Σχεδόν παγκοσμίως βλέπουμε πολλούς από τους ιθαγενείς παππούδες να αρχίζουν να εμπιστεύονται όλο και περισσότερους από εμάς που δεν είμαστε αυτόχθονες μερικά από τα ιερά μυστικά της ιστορίας τους. Αυτή δεν είναι μια εύκολη απόφαση για αυτούς, αλλά μπορεί κάλλιστα να σώσει το ιστορικό των ανθρώπων τους, το τι πιστεύουν και το πώς έζησαν.

​

Το γαλήνιο απόγευμα είχε μετατραπεί σε ένα ζεστό νωρίς το βράδυ καθώς πολλοί από εμάς στον προσκεκλημένο εξωτερικό κύκλο συνεχίζαμε να ακούμε τον Makua. Υπήρχε μεγάλο βάρος στους προγόνους του λαού της Χαβάης. Ήταν ο τρόπος του Makua και ο πυρήνας της διδασκαλίας του, γιατί ήθελε όλοι να καταλάβουν ότι οι πρόγονοι είχαν καθαρή γνώση και είχαν επίσης τη σοφία. Ήταν στο χέρι των νεαρών ανδρών να το συλλάβουν και να το μεταδώσουν.

Τότε ο Μάκουα είπε κάτι που με τάραξε: «Τα σώματα των Λεμούριων προγόνων μας είναι θαμμένα εκεί κοντά». Είναι η πρώτη φορά που άκουσα ποτέ τη λέξη "Lemuria" να χρησιμοποιείται από έναν δάσκαλο από τη Χαβάη! Η Λεμουρία υποτίθεται ότι ήταν ο πρώτος μεγάλος πολιτισμός του ανθρώπου, σύμφωνα με τον Κρύωνα και άλλους πνευματικούς ιστορικούς. Διήρκεσε πολλές χιλιάδες χρόνια, κυρίως λόγω της απομόνωσής τους. Η Λεμουρία βρισκόταν γύρω και πάνω από το μεγαλύτερο βουνό στη Γη – το μεγαλύτερο όχι σε υψόμετρο, αλλά όπως μετρήθηκε από κάτω προς τα πάνω. Αυτή είναι η Χαβάη. Είναι ένα βουνό, που βρίσκεται επί του παρόντος στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, το οποίο έχει διάφορες κορυφές που προεξέχουν από το νερό και είναι γνωστά ως νησιά της Χαβάης. Ο Κρύων μας το είπε αυτό, αλλά δεν ήξερα ότι ήταν επίσης πολυνησιακή παράδοση.

​

Με ενδιέφερε πολύ τι άλλο θα μπορούσε να μοιραστεί ο Makua που θα μπορούσε να συνδυάσει την ιστορία των ιθαγενών με τη δική μας μεταφυσική. Έτσι, όταν ήταν κατάλληλο, έθεσα στον Makua μια καυτή ερώτηση: «Δάσκαλε, ποια είναι η πολυνησιακή ιστορία «Αδάμ και Εύα»; Με άλλα λόγια, πώς ξεκίνησε η ανθρωπότητα;». Η απάντηση του Makua με χτύπησε, και το να το σκέφτομαι ακόμα μου προκαλεί ρίγη μέχρι σήμερα. Σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε αργά τον ουρανό. Όταν βρήκε αυτό που ήξερε ότι θα ήταν εκεί, σήκωσε το χέρι του και το χέρι του έδειξε τον αστερισμό των επτά αδελφών. «Τα κανό ήρθαν από εκεί!» αυτός είπε. Ο Μάκουα έδειχνε τις Πλειάδες.

​

Μήπως η αρχαία ιστορία της Χαβάης, όπως διδάσκεται από τα πρώτα χρόνια, είχε την ίδια απίστευτη ιστορία ET με αυτή που μου είπε ο Kryon; Με ταρακούνησε μέχρι τα βάθη, γιατί εδώ ήταν η προσωπική μου απόδειξη ότι όσα είχε πει ο Κρύων για τους Πλειάδειους ήταν αλήθεια. Ήταν οι κύριοι της αλλαγής του πνευματικού μας DNA, και αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα τους συναντήσουμε κάποια μέρα.

​

Ο καλός μου φίλος, Woody Vaspra, και η σύντροφός του, Catie, συμμετέχουν πολύ στο έργο της δημιουργίας ενός γηγενούς συμβουλίου σοφίας για τον πλανήτη. Είναι πρόεδρος και σύνδεσμος πρεσβυτέρων στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Γερόντων και μαζί με την Catie συνίδρυσαν αυτόν τον οργανισμό. Προχωρά αργά, αλλά στην πορεία, ο Γούντι, ένας αγνός Χαβάης, έχει κάνει το ταξίδι των ετών που χρειάζονται για να αναγνωριστεί ως πρεσβύτερος. Στη Χαβάη τον αποκαλούν Kupuna (πρεσβύτερος), που είναι ένας τίτλος που ταπεινά δεν χρησιμοποιεί ο ίδιος όταν είναι εκεί.

​

Λόγω του εγχώριου έργου του, ο Γούντι έχει αναγνωριστεί ως πρεσβύτερος σε πολλούς άλλους γηγενείς κύκλους. Το πιο αξιοσημείωτο είναι στις προσπάθειές του με την Oglala του Έθνους Lakota. Ήταν μέσω της διαδικασίας υιοθεσίας και συμμετοχής του στο Sundance που πρόσφεραν στον Woody τη θέση του Ηγέτη του International Sundance. Πρέπει να είσαι πρεσβύτερος για αυτό. Στις συζητήσεις μου μαζί του, συνειδητοποιώ τώρα το βάθος της ιστορίας των Επτά Αδελφών της Χαβάης, γιατί ο Γούντι με πληροφόρησε ότι οι Χαβανοί έχουν ακόμη και όνομα για τους Πλειάδειους: Μακαλί. Υπάρχει ακόμη και μια ιερή ημέρα για την τελετή τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο, όταν οι Επτά Αδελφές βρίσκονται ακριβώς πάνω από τη Χαβάη. Όλες αυτές οι πληροφορίες έχω λάβει ακόμη και μετά τον θάνατο του Makua. Νόμιζα ότι είχα χάσει τη σχέση μου με τη Χαβάη, αλλά ο Γούντι την αναζωπύρωσε!

​

Τον Νοέμβριο του 1998, ο Κρύων διοχέτευσε ότι από περίπου 100.000 χρόνια πριν έως περίπου 50.000 χρόνια πριν, τα πολλά είδη Ανθρώπων άρχισαν σιγά-σιγά να μειώνονται. Στο ένα είδος είχε δοθεί η αλλαγή DNA από τους Πλειάδειους, και αυτό το ένα είδος είχε αντικαταστήσει σιγά σιγά όλα τα άλλα είδη. Μπορεί να οφείλεται σε ευφυΐα ή αυξημένη κατανόηση. Θα μπορούσε να ήταν ότι το «ένα είδος» ήταν καλύτερο στην επιβίωση. Δεν το ξέρω αυτό και δεν μου το έχει αποκαλυφθεί ποτέ. Αλλά αυτή η πληροφορία για το ότι υπάρχει μόνο ένα είδος Ανθρώπου παρέμεινε ως κάτι που διοχετεύτηκε – μέχρι τον Δεκέμβριο του 1999, όταν είδα το ίδιο ακριβώς σενάριο στο εξώφυλλο του Scientific American! (Η μουσική επικύρωσης πηγαίνει εδώ!)

​

Ήμουν σε ένα αεροδρόμιο όταν είδα το εξώφυλλο. Παραλίγο να πέσω! Εκεί στο εξώφυλλο του Scientific American υπήρχε ένα σχέδιο με διάφορα είδη Ανθρώπων. Ο τίτλος του άρθρου μέσα ήταν ανάμεσά τους: «Το είδος μας είχε τουλάχιστον 15 ξαδέρφια. Μόνο εμείς μένουμε. Γιατί?" (Scientific American, Ιανουάριος 2000). Το έχω παρουσιάσει στο παρελθόν, και μπορείτε πραγματικά να βρείτε ένα αντίγραφο του εξωφύλλου αυτού του περιοδικού στο Κρύων Βιβλίο Οκτώ στη σελίδα 369.

​

Εδώ ήταν - αυτό που κανείς δεν σκέφτεται ποτέ, τώρα που αμφισβητείται ανοιχτά. Το άρθρο μέσα έλεγε την ίδια ιστορία που μας είπε ο Κρύων. Φαίνεται ότι είχαμε μια καλή αρχή, όπως όλα τα άλλα ζώα, στο να έχουμε μια μεγάλη ποικιλία στο είδος μας. Υπήρχαν αυτά με ουρές και χωρίς ουρές, κλπ. Αλλά πριν από περίπου 100.000 χρόνια, κάτι συνέβη (σύμφωνα με το περιοδικό) και όλα τα άλλα άρχισαν να πεθαίνουν, αφήνοντας μόνο το είδος που έχουμε σήμερα – εσύ κι εγώ.

​

Αυτή είναι μια «συρροή συγχρονισμού». Με άλλα λόγια, πολλά πράγματα είχαν ενωθεί με έναν mainstream τρισδιάστατο τρόπο που τώρα μου έδειξε ότι η ιστορία του Kryon ήταν πιο ακριβής από ποτέ. Δεν περιμένω πραγματικά ότι η επιστήμη θα συμφωνήσει ποτέ με την ιστορία των Πλειάδιων μέχρι τη μέρα που θα μας επισκεφτούν πραγματικά και μια πολύ ψηλή ανθρώπινη φιγούρα βγει από ένα πλοίο και λέει την ίδια ιστορία. Ακόμα και τότε, πολλοί δεν θα το πιστέψουν.

​

Ο συγχρονισμός συνεχίζεται, γιατί αυτό που θα ακολουθήσει γράφτηκε για αυτό το βιβλίο σχεδόν τελευταίο λόγω κάτι που μου συνέβη – ένα είδος στίξης σε ολόκληρο το θέμα της Πλειάδος. Έμεινα έκπληκτος όταν έκανα μια ανακάλυψη, που είναι μάλλον πολύ γνωστή σε πολλούς, αλλά έπρεπε να μου παρουσιαστεί με κάποιο τρόπο ως απόδειξη, σε έναν ιερό τόπο, στη μέση της αυστραλιανής ηπείρου.

​

Αποκάλυψη των αυτόχθονων αληθειών

​

Μου αρέσει να επισκέπτομαι τα ιδιαίτερα μέρη της Γης όταν μπορώ. Στις πρώτες μέρες του Κρύων, πήγα στην Αυστραλία τρεις φορές, αλλά ποτέ δεν είδα κάτι περισσότερο από μερικές τοποθεσίες σχεδόν σε κάθε μία από τις υπέροχες πόλεις τους. Ακόμη και στη Νέα Ζηλανδία, δεν εκτιμούσα πραγματικά αυτό που υπήρχε - ένα από τα πιο όμορφα γραφικά θαύματα του πλανήτη. Μόνο αργότερα στα ταξίδια μου αποφάσισα να μείνω και να δω μερικά από τα απίστευτα μέρη της Γης, πολλές φορές μόνος, άλλες φορές με κάποια από την ομάδα του Κρύων. Δεν μιλάω για τις πόλεις στις οποίες παρουσιάζω, αλλά μάλλον για εκτεταμένα παράπλευρα ταξίδια σε ασυνήθιστα μέρη στα οποία μπορεί να είμαι κοντά ενώ παρουσιάζω στις μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές.

​

Όταν σχεδίαζα ένα ταξίδι πίσω στην Αυστραλία για πέμπτη φορά τον Μάρτιο του 2010, ήθελα να δω επιτέλους το θαύμα του Ayers Rock. Πρόκειται για έναν τεράστιο, ιερό μονολιθικό ψαμμίτη, έναν λαμπερό πορτοκαλί βράχο που προεξέχει από τη γη ακριβώς στη μέση της αυστραλιανής ηπείρου (μέρος της βόρειας επικράτειας στην κεντρική Αυστραλία). Γύρω από αυτό το ορεινό σχήμα υπάρχουν οι ίδιοι κόκκινοι βράχοι και κόκκινη βρωμιά που βρίσκετε στη Σεντόνα της Αριζόνα, και ο ψηλός μονόλιθος των 1100 ποδιών είναι ένα κομμάτι κομψά αυλακωτού ψαμμίτη, που το καθιστά μια γεωλογική παραδοξότητα. Λόγω του απίστευτου πορτοκαλί χρώματος του, είναι και όνειρο φωτογράφου, και καλά τεκμηριωμένο και παρουσιασμένο σε φωτογραφίες σε όλο τον κόσμο. Είναι επίσης ένα ενεργητικό κέντρο, σαν τον ομφαλό της Αυστραλίας, σε ένα μέρος που έχει σχεδόν μηδενικούς δικούς του πόρους. Όλα πρέπει να έρθουν από τις παράκτιες περιοχές – τα πάντα.

​

Άλλα χαρακτηριστικά ήταν ότι αυτό είναι ένα από τα πιο καυτά μέρη στην αυστραλιανή περιοχή (συχνά μέχρι 118 F), γεμάτο με γιγάντια ζωύφια (για μένα ήταν γιγάντια) και περισσότερες μύγες από όσες είχα δει ποτέ σε ένα μέρος. Τα μυρμήγκια ήταν παντού, μερικά από αυτά πολύ μεγάλα, και έτσι πρέπει να προσέχετε πού σταματάτε, καθώς συχνά προσπαθούν γρήγορα να κατοικήσουν στο μπατζάκι σας. Οι τύμβοι τερμιτών αφθονούσαν και μας είπαν ότι υπήρχαν περισσότερες άγριες καμήλες με μονή καμπούρα σε αυτήν την περιοχή από οπουδήποτε στον κόσμο (δεν είδα καμία). Ωστόσο, παρά όλα αυτά τα προφανή χαρακτηριστικά της περιοχής, είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος με καλά καταλύματα και δυνατό κλιματισμό. Τα μονοπάτια είναι ξεκάθαρα σηματοδοτημένα, οι δρόμοι είναι καλοί, παρέχεται δωρεάν μεταφορά και υπάρχει πολύ καλή βοήθεια για τους τουρίστες. Ένα πλήρες θέρετρο ήταν εκεί, πισίνες και όλα, και έπρεπε απλώς να πάω. Έτσι ετοίμασα τα εισιτήριά μου μόλις μου είπαν ότι μπορώ να έχω ένα δίχτυ για το καπέλο μου (ένα κομψό καπέλο έξω, φυσικά). Οι φωτογραφίες βρίσκονται στον ιστότοπό μου αν θέλετε να τις βρείτε.

​

Πιο γνωστή στις μέρες μας ως η πόλη Uluru, η κυβέρνηση είχε δώσει ολόκληρη την περιοχή πίσω στους αυτόχθονες πληθυσμούς στα τέλη της δεκαετίας του '80, και ένα είδος «δούναι και παίρνω» υπήρχε μεταξύ των Αβορίγινων και εκείνων που διοικούσαν την τουριστική βιομηχανία. Η ιερότητα του βράχου σε ορισμένα σημεία τιμούνταν στο έπακρο, ενώ σε άλλα παραβιαζόταν. Το Uluru έχει το δικό του αεροδρόμιο με έναν διάδρομο προσγείωσης, που περιβάλλεται από αυτό το όμορφο κόκκινο χώμα. Οι πτήσεις ήταν πλέον δυνατές απευθείας από το Σίδνεϊ, κάτι που ήταν διαθέσιμο μόνο από το 2009.

​

Πολλά μέρη γύρω από τον βράχο είναι τόσο ιερά για τους ηλικιωμένους που είναι κλειστά για τους τουρίστες και δεν είναι δυνατή η λήψη φωτογραφιών σε ορισμένες περιοχές. Οι βόλτες με ελικόπτερο επιτρέπονται μόνο για πλήρη θέαση βράχου κατά τις πρώτες πρωινές ώρες (για ελαφρούς λόγους) και στη συνέχεια περιορίζονται το απόγευμα (κάποιος συμβιβασμός στην ιερότητα του βράχου σε σχέση με όσους θέλουν να τον φωτογραφίσουν). Υπάρχουν ακόμη και κανόνες για τις γυναίκες πιλότους ελικοπτέρων που δεν επιτρέπεται να πετούν πάνω από ορισμένες περιοχές (και πάλι, ακολουθώντας τις επιθυμίες των πρεσβυτέρων των αυτόχθονων φυλών που είναι υπεύθυνοι για την περιοχή και που είναι ευαίσθητοι για τους ρόλους ανδρών και γυναικών στην κουλτούρα τους ).

​

Ωστόσο, μέσα σε όλα αυτά, προς μεγάλη απογοήτευση των μεγαλύτερων, επιτρέπεται στους τουρίστες να σκαρφαλώσουν σε αυτόν τον ιερό βράχο! Οι μεγαλύτεροι είναι υπεύθυνοι και κλείνουν συνεχώς το μονοπάτι κατά τη διάρκεια της ημέρας για τους δικούς τους λόγους (πιθανώς για να αποθαρρύνουν τον προγραμματισμό μιας ανάβασης), αλλά οι ορειβάτες επιμένουν. Ίσως με τον καιρό, αυτό να αλλάξει, και όσοι απολαμβάνουν την αναρρίχηση μπορούν να σκαρφαλώσουν κάτι άλλο κοντά σε αυτό (υπάρχουν και άλλοι παρόμοιοι βράχοι σε απόσταση λίγων μιλίων από αυτό).

​

Έτσι, είναι Μάρτιος του 2010 και είμαστε μια εκλεκτική ομάδα «Κρυωνιτών» που είμαστε εκεί για να παλέψουμε με τις μύγες και τα μυρμήγκια και τον καυτό ήλιο. Ταξίδευα με μερικούς Αυστραλούς θαυμαστές της Kryon (ένας από αυτούς ήταν έμπειρος δασοφύλακας) και ο Jorge Bianchi (ο Νοτιοαμερικανός συντονιστής μου). Μετά την απογείωση από το Σίδνεϊ, προσγειωθήκαμε περίπου τρεις ώρες αργότερα με θεαματικό καιρό! Δεν έκανε ζέστη και στην πραγματικότητα έβρεχε! (Σπανίως συμβαίνει αυτό εκεί.) Έτσι, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, ήταν ευχάριστο και πράσινο (ευχαριστώ, Θεέ μου)!

Ωστόσο, οι μύγες ήταν ακόμα εκεί. (Έχουν το δικό τους συνέδριο κάθε μέρα, φαίνεται.)

Θυμάμαι ότι μπήκα στον χώρο εγγραφής του ξενοδοχείου με τον θίασο μας. Μια γιγάντια σαρανταποδαρούσα σέρνονταν ανενόχλητη στη μέση του σαλονιού, πηγαίνοντας στον χώρο της κουζίνας (μάλλον για να πιει ένα φλιτζάνι καφέ). Κανείς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται και ήταν η πρώτη ένδειξη ότι τα σφάλματα είναι βασιλιάδες και απλώς επισκεπτόμαστε τον τομέα τους.

Δεκάδες σκώροι και ακρίδες χάζευαν τριγύρω, καθισμένοι στις καρέκλες των επισκεπτών και στα τραπέζια με θέα στην πισίνα (αναστεναγμοί). Εάν τα μετατοπίσετε και χρησιμοποιήσετε την καρέκλα μόνοι σας, τελικά θα είναι στην αγκαλιά σας. Υποθέτω ότι υπάρχουν πολλά τέτοια μέρη στη Γη, αλλά προσπαθώ να μείνω μακριά από αυτά. Το δεύτερο αστέρι σε μια βαθμολογία ξενοδοχείου υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει ένα περιβάλλον χωρίς σφάλματα κάποιος μου είπε αυτό. Δεν ξέρω ποιο είναι το πρώτο αστέρι – πιθανότατα ότι έχουν στην πραγματικότητα ένα κτίριο.

​

Η πρώτη και πιο βαθιά εκδρομή μας ήταν ένα ταξίδι στην περιοχή των ιθαγενών, στα μουσεία και τα καταστήματά τους, καθώς και μια ξενάγηση από έναν πρεσβύτερο της φυλής Anangu, υπεύθυνο για το πολιτιστικό κέντρο. Ο πρεσβύτερος λεγόταν Σάμυ. Ο Sammy καταλάβαινε και μιλούσε αγγλικά (κάπως), αλλά χρησιμοποίησε έναν νεαρό Αβορίγινο διερμηνέα και ήθελε να κάνει την περιοδεία γύρω από ένα συγκεκριμένο τμήμα του βράχου στη μητρική του γλώσσα. Ήταν γεμάτος με οικογενειακές ιστορίες της μακράς καταγωγής του στην περιοχή, μερικές ακόμη και από το 1800. Πολλές από τις ιστορίες θα σας έκοβαν την ανάσα – άλλες χαρούμενες, άλλες λυπημένες.

​

Αστείο πράγμα για τις μύγες. Ανέφερα ότι υπήρχαν μύγες; Ήταν αμείλικτοι. Αν δεν είχες δίχτυ, το ήξεραν και όσες φορές και να τους έβγαζες, θα επέστρεφαν με τους συγγενείς τους για περισσότερη διασκέδαση. Ήταν "ερεθίζω έναν καναλάρχη" εβδομάδα και ήταν για μένα! Όμως ο Γέροντας Σάμυ δεν είχε κανέναν γύρω του! Παρακολούθησα, και απλώς τον άφησαν μόνο του. Πήγαινε φιγούρα! Είδα επίσης να αγνοούν τον Αυστραλό δασοφύλακά μας! Ίσως απλώς ξέρουν ότι αν είστε τουρίστας από το εξωτερικό, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό για μια μύγα. Οι κραυγές, οι βρισιές, οι γιγάντιες κινήσεις των χεριών και το τρέξιμο για να τους ξεφύγουν πρέπει πραγματικά να τους ελκύσουν.

Με όλους να στριμώχνονταν γύρω, κατάφερα να φάω ένα, αλλά δυστυχώς, ήταν σε ένα επίσημο δείπνο έξω από τη νύχτα – λευκά τραπεζομάντιλα, γκουρμέ φαγητό, ντυμένοι άνθρωποι (αναστεναγμοί). Καθώς έπινα το νερό μου (με τη γκουρμέ μύγα μέσα), το έφτυσα αμέσως πάνω στο τραπεζομάντιλο με μεγάλη όρεξη «βγάλε τη ζωντανή, κουνώντας τη γιγάντια μύγα/ζουμί από το στόμα μου». Μερικές φορές ακόμη και οι διασημότητες καναλιού κάνουν ακατάλληλα πράγματα (διπλός αναστεναγμός). Με κρατάει στη θέση μου. Σηκώθηκα αμέσως, σκόνταψα πάνω από την καρέκλα μου και έπεσα στο χώμα (πολύ κόκκινο χώμα με πολύ λευκό παντελόνι). Πολλοί στην ομάδα μου ένιωσαν ότι αυτό ήταν το αποκορύφωμα της βραδιάς (τριπλός αναστεναγμός).

​

Την επόμενη μέρα, περιπλανιόμουν μόνος μου στο πολιτιστικό κέντρο με το διχτάκι μου στη θέση του, διαβάζοντας την ιστορία και απολαμβάνοντας τη μυθολογία γύρω από τη δημιουργία του βράχου, όταν η Μόνικα, η νεαρή μας δασοφύλακας πάρκου από την Αυστραλία, μου έκανε σήμα να έρθω σε ένα γκαλερί τέχνης. Είχε ανακαλύψει κάτι – κάτι που με εξέπληξε.

​

Η γκαλερί ήταν ιθαγενής τέχνης, και όλα σχετικά με ένα θέμα. Μπήκα και κοίταξα τριγύρω. Δεν μου έκανε εντύπωση στην αρχή μέχρι που άρχισα να διαβάζω τι ήταν οι πίνακες, όλοι τους! Ήταν μια ολόκληρη γκαλερί αφιερωμένη στην εξήγηση της ιστορίας δημιουργίας των Αβορίγινων και πώς έφτασαν εκεί. Μπροστά μου ζωγραφίζω μετά ζωγραφικής που έδειχνε την ιστορία των Επτά Αδελφών και τον ρόλο που έπαιξαν στη δημιουργία του ανθρωπισμού τους. Οι πίνακες μιλούσαν για τη μεταφορά του πώς είχαν έρθει με τη φυλή, στη συνέχεια πώς τους κυνηγούσαν και τους «φυγαδεύουν στους ουρανούς». Παραλίγο να πέσω. Κάθισα για μια στιγμή και τα πήρα όλα μέσα, γιατί κάθε πίνακας στη γκαλερί έδειχνε τα επτά μυθολογικά σύμβολα και την ίδια ιστορία δημιουργίας που μου είχε αφηγηθεί ο Makua στον Βόρειο Ειρηνικό.

​

Μίλησα με τον υπάλληλο του καταστήματος, ένα νεαρό μέλος της φυλής, ο οποίος μου είπε όλη την ιστορία της φυλής όπως την ήξερε. Πράγματι, ήταν οι Πλειάδιοι. Μου είπε επίσης ότι είχε διαβάσει ένα βιβλίο που ανέφερε ότι η ίδια ιστορία ήταν παρούσα για τους Έλληνες, τους Αφρικανούς, ακόμη και για κάποιους στη Βόρεια Ευρώπη. Με το φάσμα του 2012 να πλανάται, τώρα ανακαλύπτουμε ότι και οι Μάγια είχαν την ίδια ιστορία! Οι επτά κύριοι ναοί του Tikal αντιπροσωπεύουν την ενέργεια των Επτά Αδελφών . Εδώ βρισκόμουν στη μέση της Αυστραλίας, σε ένα πολιτιστικό κέντρο που τιμούσε τις φυλές των Αβορίγινων που ήταν εκεί για δεκάδες χιλιάδες χρόνια (τα αρχεία τους), λέγοντάς μου για την Πλειάδεια δημιουργία για όλη την ανθρωπότητα.

​

Υπάρχουν μερικά ονόματα των αρχικών πρεσβυτέρων αυτής της φυλής που είναι τόσο ιερά που δεν μπορούν να αναφερθούν δυνατά και δεν είναι καν γνωστά στα μέλη της φυλής. Θα μπορούσαν αυτοί να είναι οι αρχικοί Πλειάδιοι δάσκαλοι; Αυτή είναι η εικασία μου, και ίσως ακόμη και να ρομαντικοποιώ αυτό που συνέβη στο Uluru. Αλλά υπάρχει αναγνώριση σε πολλούς Αβορίγινες ότι το Uluru είναι η αρχή του ηπειρωτικού πολιτισμού των Αβορίγινων προτού μετακομίσουν και εξερευνήσουν την υπόλοιπη ήπειρο.

Ποιες είναι οι πιθανότητες για αυτό, τόσοι πολλοί αυτόχθονες από όλη τη γη να έχουν την ίδια ιστορία; Δεν είχαν συναντηθεί ποτέ, δεν είχαν τρόπο να επικοινωνήσουν, ωστόσο είχαν παρόμοια μυθολογία γύρω από το αστρικό σύστημα των επτά αδερφών και πώς είχε ξεκινήσει η δημιουργία. Όλα είχαν ξεκινήσει με αισθανόμενα Ανθρώπινα όντα, τα οποία ήταν πλήρως ανεπτυγμένα και συνειδητά, χωρίς να αναπτύσσουν ανθρώπους των σπηλαίων ή άγριους. Όλες οι ιστορίες δημιουργίας είναι έτσι, ακόμα και αυτή στον Κήπο της Εδέμ. Ξεκινά με τους Ανθρώπους που δεν έχουν επίγνωση και που στη συνέχεια αποκτούν επίγνωση.

​

Λίγες μέρες αργότερα, ο Kryon έδωσε ένα πολύ βαθύ κανάλι για το πλήθος της Νέας Ζηλανδίας στο Ώκλαντ. Μίλησε για τις επτά αδερφές της δημιουργίας και για το πώς δημιουργήθηκε η Λεμουρία στη Χαβάη για να γίνει ο παλαιότερος, πιο μακρόβιος και πιο αρμονικός πολιτισμός στον πλανήτη. Μίλησε για εξωφρενικά χρονοδιαγράμματα που δεν έχουν αποδείξεις στην επιστήμη, αλλά που τελικά θα αποκαλυφθούν. Μας είπε ότι όταν τα νερά άρχισαν να ανεβαίνουν (όταν άρχισαν να λιώνουν οι πάγοι), πολλοί από τους Λεμούριους της Χαβάης έγιναν ναυτικοί και ακολούθησαν τα ρεύματα κατευθείαν στη Νέα Ζηλανδία (το μαντέψατε).

Τόνισε ότι αν και η Αυστραλία και οι Αβορίγινες ήταν πολύ πιο κοντά, τα ρεύματα δεν υποστήριζαν εύκολη πρόσβαση στη Νέα Ζηλανδία, έτσι οι Λεμούριοι της Χαβάης ήταν αυτοί που έγιναν αυτόχθονες αυτού του έθνους του Νότιου Ειρηνικού και έγιναν οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας.

​

Συνέχισε περιγράφοντας το γεγονός ότι οι ιθαγενείς της Νέας Ζηλανδίας ήταν Πολυνήσιοι, όχι Αβορίγινες, και ότι παρόλο που η Αυστραλία είχε περισσότερες από 700 φυλετικές γλώσσες που αναπτύχθηκαν με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι φυλές των Μαορί στη Νέα Ζηλανδία δεν διαδόθηκαν σχεδόν σε αυτόν τον βαθμό, και σε αυτό Η μέρα αυτό το έθνος είναι γνωστό για τη σοφία και την αρμονική φύση των ιθαγενών του. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γλώσσα τους είναι πολύ κοντά στη γλώσσα της Χαβάης!

​

Αρχίζει να βγάζει νόημα σε όσους είναι εσωτερικοί. Ωστόσο, για εκείνους τους ακαδημαϊκούς που το βλέπουν αυτό, παραμένει συμπτωματικό και μέρος του «τι είχαν την τάση να κάνουν οι αρχαίοι πολιτισμοί με τα αστέρια και τους αστερισμούς με την πάροδο του χρόνου». Καταλαβαίνω πλήρως τη λογική σε αυτό και γιορτάζω τους επιστήμονες που θέλουν να παραμείνουν αποκομμένοι από μια τέτοια άγρια υπόθεση.

Ωστόσο, για μένα, υπάρχει κάτι εδώ ακόμη και για την επιστήμη να ανακαλύψει στο μέλλον. Οι περισσότεροι επιστήμονες θα σας πουν ότι πάρα πολλές συμπτώσεις πρέπει τελικά να εξετάσετε.

​

Για να βάλω ένα θαυμαστικό σε όλα αυτά, έβαλα έναν συμμετέχοντα σεμιναρίου να έρθει κοντά μου στο τέλος του καναλιού. Έμοιαζε να είναι μέρος των Μαορί, αλλά ήταν δύσκολο να το ξέρει. Υπάρχουν πολλές οικογένειες που έχουν ενσωματωθεί στην καταγωγή των Μαορί, και είναι πολύ συνηθισμένο στη Νέα Ζηλανδία. Με πήρε στην άκρη και μου έδωσε κάποιες πληροφορίες που έδειχναν ότι, πράγματι, οι Μαορί είχαν μια πολύ παρόμοια ιστορία δημιουργίας, αν και καλύπτονταν με τα ονόματα ενός ενωμένου γονέα, της μητέρας/πατέρας του ουρανό και των έξι παιδιών τους.

Το όνομά τους για τους Πλειάδειους μοιάζει πολύ με το χαβανέζικο όνομα Makali'i. Το δικό τους είναι το Matariki, και έχουν δημιουργήσει γύρω τους μια Πρωτοχρονιάτικη γιορτή συγκομιδής που υπάρχει μέχρι σήμερα. Εδώ βλέπουμε πολύ παρόμοια σενάρια με τους Χαβάης και τους Αβορίγινες και τους Μάγια – μια ιστορία δημιουργίας των Επτά Αδελφών. Δεν ξαφνιάστηκα, αλλά ένιωσα τα ρίγη της επικύρωσης σαν να μου έλεγε ο Κρύων: «Να το ακούσετε και πάλι προσωπικά, ακριβώς εκεί που συνέβη».

​

Έτσι, μέσα στη διδασκαλία των διαφόρων στρωμάτων (ενεργειών) του DNA, θα δείτε τα «λεμουριανά» στρώματα. Τότε θα ξέρετε το υπόβαθρο για το γιατί βρίσκονται εκεί, γιατί αυτοί θα είναι αυτοί που τοποθετήθηκαν εκεί, ειδικά για την πνευματική μας καταγωγή, από εκείνους τους αδελφούς και τις αδερφές από ένα άλλο αστρικό σύστημα, ορατό σε εμάς και στα δύο ημισφαίρια του ουρανού μας.

​

Έγινε επίτηδες, κατάλληλα και με πλήρη έγκριση από όλους. Είμαστε αυτοί που σχεδιάσαμε αυτή τη γη από την αρχή και που μπορεί στην πραγματικότητα να ήμασταν μέρος μιας άλλης «γης» όπως η δική μας πριν από πολύ καιρό σε ένα σύστημα αστέρων που ονομάζεται Οι Επτά Αδελφές.

LEE CARROLL

​

Ετικέτες: Early Humanity, Earth Goddess Rising, Hawaii, Lemuria, Kauai, Kryon Book 12, Lemuria, Pleiadian, Pleadian Galaxy, Pleadians